Μια μικρη ιστορια για σημερα μονο... Μια ιστορια οχι απο τα παλια αλλα απο τα χρονια που ερχονται των οποιων εμεις φαντασματα θα ειμαστε.
Πρωταγωνιστης της ιστοριας ειναι ο Πετρος, ενας νεος ετων 17. Ο Πετρος λοιπον ενα βραδυ στον υπνο του ειδε ενα πολυ παραξενο ονειρο. Ειδε οτι ηταν Ιουλιος και εκανε μπανιο με μια κοπελα στην θαλασσα, ο ηλιος εκαιγε και ο ουρανος ηταν γαλαζιος τοσο πολυ που δεν τον ξεχωριζες απο την θαλασσα. Μετα ειδε οτι εδωσε στην κοπελα ενα πολυ ομορφο αλλα πρωτογνωρο γι'αυτον κοκκινο αντικειμενο που στηριζοταν πανω σε ενα τρυφερο πρασινο ραβδι, δεν ηξερε τι ηταν, αλλα τα ματια της κοπελας ελαμψαν απο χαρα. Το πιο τρομακτικο απ'ολα ηταν οτι και οι δυο με απιστευτη αναισθησια και απολαυση στα ματια επιναν αφθονο νερο, η κατι που εμοιαζε με νερο τουλαχιστον, γιατι αυτο ηταν πολυ διαφανο. Μα καλα δεν τους ενοιαζε που οι αλλοι πεθαινουν για μια σταγονα;
Αμεσως ο Πετρος τρομαγμενος σηκωθηκε και πηγε στο δωματιο της γιαγιας του , την αγκαλιασε και της διηγηθηκε το ονειρο του με δακρυα στα ματια.
Εκεινη του ειπε: "Μην κλαις αγαπη μου, αυτο που ειδες δε ηταν εφιαλτης, ημασταν εγω κι ο παππους σου οταν ημασταν περιπου στην ηλικια σου, ισως λιγο μεγαλυτεροι. Δεν σου εχω πει οτι τοτε η θαλασσα κι ο ουρανος ηταν γαλαζιοι; Απο το χωμα εβγαιναν κατι ψηλα πρασινα φουντωτα συνεφα που στηριζονταν σε χοντρους καφε κορμους και μας χαριζαν καθαρο αερα και ισκιο. Ολος ο κοσμος ηταν γεματος απο λουλουδια σαν αυτο που μου χαρισε ο παππους σου, μυριζαν ωραια θυμαμαι! Και το νερο, το νερο ματια μου... Καθαρο, διαφανο, με δροσιστικη γευση, αεναο νομιζαμε... Επινες και το απολαμβανες, λαμπαμε ολοι απο ομορφια θυμαμαι με το νερο.
" Μα γαγια γιατι δεν μου τα ειπες ποτε αυτα; Γιατι δεν μου ειπες ποσο ευτυχισμενοι ησασταν τοτε;" αποκριθηκε με απορρημενα ματια ο Πετρος.
"Δεν ηθελα να με μισησεις που δεν φροντισα να εχεις κι εσυ οσα εμεις τοτε θεωρουσαμε αυτονοητα. Θα με συγχωρησεις ποτε που θεωρησα οτι ο πλανητης ηταν δικος μου κι οχι δικος σου;" και κοιταξε με αηδια το ποτηρι με το καφετι νερο στο κομοδινο της σκεπτομενη οτι με αυτο θα επρεπε να περασει την υπολοιπη εβδομαδα...
5 Ιουνιου, Παγκοσμια Ημερα Για Το Περιβαλλον
Με μια συγνωμη γι'αυτους που δεν θα εχουν οσα εχουμε...
Χιονατη
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008
Μια μικρή ιστορία...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Χιονάτη στοπα και στο γράφω τώρα.Το τραγούδι είναι τέλειο,πραγματικά.Απλά ας βάζουμε δίπλα πανω απτα ονοματα πχ τον τίτλο του εκάστοτε τραγουδιου που παίζει...
Ποπάρης
Πολύ όμορφη ιστορία!
Δεν έχω ευαισθησίες για το περιβάλλον και ποτέ δεν είχα.Γιατί το περιβάλλον εξάλλου βρίσκεται στον υλικό κόσμο.Αυτά που πρέπει να φυλάξουμε για τις επόμενες γενιές είναι οι αξίες που μπορεί να σου δίνουν δύναμη όσο χάλια και να γίνει ο κόσμος αυτός.Έπίσης οι άνθρωποι παλιά κινδύνευαν από ζώα , αρρώσταιναν στη φύση.Τώρα έχουμε ιδανικότερες συνθήκες ζωής στην πόλη.΄Για μένα μεγάλο πρόβλημα είναι να βιαστεί ένα παιδάκι,να δει ένα παιδάκι εικόνες φρίκης,να εκφυλιστεί ένα παιδάκι και τέτοια.Για το περιβάλλον δεν ανησυχώ , μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι και σε άσχημο περιβάλλον.
Και η μόδα πια πρέπει να πάψει να επηρεάζει τους ανθρώπους τοοσο πολύ.Λύσαξαν όλοι με το περιβάλλον πια
Μεγάλωσα με ιδέες όπως η ελευθερία , η διανόηση, ο σεβασμός προς όλους, προς το περιβάλλον προς την ανθρώπινη ύπαρξη. Γιάυτο το λόγο, επειδή προφανώς θεωρώ αυτά τα αγαθά αυτονόητα αποφάσισα να ασχοληθώ με δευτερεύουσας σημασίας - κατ'άλλους - ζητήματα όπως την προστασία του περιβάλλοντoς, του σπιτιού μου, του σπιτιού σου,όλονών μας το σπίτι δηλαδή. Αυτό δεν με κάνει ούτε fashion victim αλλά ούτε ηλίθια κοπελίτσα που δεν ξέρει τι γίνεται στον κόσμο και ασχολείται με κάμπιες και φυλλαράκια, αντιθέτως δείχνει την ευαισθησία που έχω απέναντι στο μέλλον του πλανήτη, στο μέλλον το δικό μας και των επόμενων από εμάς. Αυτοί που θεωρούν αυτά που λέω ηλιθιότητες και μοντερνισμούς μπορούν αφενώς να μην τα διαβάζουν και αφετέρου να προετοιμάζονται σε καμία εικοσαριά χρονάκια να προτείνουν στα παιδιά τους να διαβάσουν Νίτσε αντί να κοιτούν τα λασπόνερα που θα πίνουν για νερό. Τέλος, (προς Ποπάρη)καλό θα ήταν όταν αφήνουμε σχόλιο σε άρθρο του blog να μην υπογράφουμε ως pop-αρι αλλά με το ψευδώνυμο μας.
Ευχαριστώ!
Χιονάτη
Ξεκόλα ρε Χιονάτη,μην παίρνεις προσβλητικά το σχόλιό μου.Ωραίο είναι το άρθρο σου.Άντε μην πω τώρα για τους 7 νάνους που έχουν καταστρέψει όλο το δάσος με το ξυλουργείο τους!!!Τι κάνεις γιαυτό ε?Αλλά τι σε νοιάζει εσένα?Από τότε που παντρεύτηκες αυτόν τον πρίγκιπα τα ξέχασες όλα.
Ποπάρης
όμορφη ιστορία...:)
Δημοσίευση σχολίου