Αξιπρέπεια είναι να αποφεύγεις τους κοινωνικά απομωνομένους σε οποιαδήποτε έκφραση της πράξης αυτής.

Ούτε να τοξερα τι θα συνέβαινε αυτες τις μέρες τις παράξενες.Ο λόγος για μία τυπική διαδρομή μου στο τρένο Θησείο - Ν.Ηράκλειο.
Μπαίνω και βρίσκω θέση,κάθομαι.Περνούν οι στάσεις , κόσμο όρθιο δεν είχε.Κάθεται ξαφνικά ένας τύπος στα 30 με 35 διαγώνια από εμένα.Δίπλα του μια άδεια θέση.Κανείς όμως όρθιος.΄
Είχε σκυφτό το κεφάλι και μακριά άλουστα μαλλιά.Είχε κρεμάσει στο στόμα ένα τσιγάρο αλλά δεν το άναβε , τον τιμά που σεβόταν κάποια πράγματα.Τζιν λίγο σκισμένο και ζακέτα παλιά.Έδειχνε ταλαιπωρημένος απελπιζμένος , σαν να έπαιρνε χρόνια ναρκωτικά ,αποκομμένος από το περιβάλλον , αλλά ζωντανός παρόλαυτα μέσα του.
Σταμάτάει το τρένο και μπαίνει κόσμος.Κάποιοι κάθονται , κάποιοι φεύγουν στο άλλο κομμάτι του βαγονιού,μία όμως στέκει όρθια με βλέμμα σαν να της έκοψαν την φόρα.Είναι μια πασοκόγρια στα 50 κάτι με κοντό άθλιο μαλλί σκατοβαμμένο και τυλιγμένη μες το λίπος(αντικειμενική περιγραφή , φανταστείτε το στερεότυπο τέτοιων ατόμων...).Με το κλασικό τουπέ και τη χωριάτικη φιλοσοφία(προσοχή,όχι χωρική) να διαγράφεται στην έκφραση του προσώπου της.
Κενή έχει μείνει μόνο η θέση δίπλα στον τύπο που έλεγα πριν.Μετά από μια στάση και ενώ τίποτα δεν είχε αλλάξει , σηκώνομαι και κάθομαι δίπλα στον τύπο αφήνοντας κενή την θέση μου.Κοιτάζω στα μάτια την πασοκόγρια και στιγμιαία χαζογελά αμήχανα,πονηρά,ύπουλα και χωριάτικα πάνω άπόλα(όχι χωρικά).
Χτυπάει επόμενη στάση, οι θέσεις είναι ίδιες στο βαγόνι , όσπου γίνεται η πολυαναμενόμενη κίνηση...Η πασοκόγρια κοιτάζει αριστερά δεξιά και κάθεται (και καλλα αδιάφορη) στην θέση που καθόμουν...
Για μένα δεν φταίει η γριά 100%.Σίγουρα αυτοί οι άνθρωποι έχουν φάει διάφορες προπαγάνδες.Αλλά σίγουρα δεν είμαι μοιρολάτρης.Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει διάφορες ευκαιρίες στη ζωή του να κάνει ανατροπές, μικρές και μεγάλες,να κάνει βήματα προς τα μπροστά...Εκεί υπάρχει η προσωπική ευθύνη του ατόμου,στο να πετύχει κάποιον προσωπικό άθλο ,κάτι που για κάποιον άλλο μπορεί να είναι ασήμαντο.Κάτι που είναι δύσκολo αποκλειστικά για το ίδιο το άτομο.


Ποπάρης, αυτά και το επόμενο άρθρο μου μάλλον θα είναι πολιτικό, πρώτα ο Θεός...