Σήμερα το πρωί ξύπνησα με ένα αίσθημα απέραντης περηφάνειας να γεμίζει το μυαλό και το κορμί μου... Στην αρχή δεν κατάλαβα γιατί, αλλά καθώς περνούσαν οι ώρες άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο περήφανη είμαι για το οτι έχω μεταμορφωθεί σε μια "ευσυνείδητη", "καλοσυνάτη" και πάνω απ'όλα "καλοπροαίρετη" κοπέλα.

Ανακάλυψα λοιπόν γιατί αδιαφορώ όταν ένα παιδί αντί να παίζει και να νοιάζεται μόνο για το τώρα γίνεται έτσι:

Γιατί δεν ιδρώνει τ'αυτί μου όταν μία γυναίκα αντί να ορίζει το κορμί της αφήνει άλλους να το ορίζουν γι'αυτήν κάπως έτσι:

Γιατί γουστάρω να ζω σε ένα τέτοιο περιβάλλον:

Γιατί σνομπάρω και σιχαίνομαι όταν βλέπω κάτι τέτοιο:

Γιατί θεωρώ αυτή την εικόνα φυσιολογική:

Γιατί θεωρώ την μεγαλειότητα μου ανώτερη απ'ολους και όλα...

Μα φυσικά γιατί ΜΠΟΡΩ!!!

Μπορώ να αδιαφορώ για ότι δεν με αγγίζει επειδή ακριβώς δεν με αγγίζει!

Μπορώ να σνομπάρω όλα τα παραπάνω κι ακόμα τόσα γιατί εγώ ζω φυσιολογικά, δεν τρώω μία φορά το μήνα ούτε πίνω μολυσμένο νερό, δεν πουλιέμαι σε εραστές των 20 ευρώ ούτε αναπνέω καμμένα δέντρα, δεν πεθαίνω κάθε βράδυ σε σπασμένα πεζοδρόμια με την σύριγγα στη φλέβα ούτε με κατακρεουργούν με σιδερογροθιές σε διαδηλώσεις.

Κι επειδή είμαι περήφανη ως Eλληνίδα άμα με πολυζορίσουν λέω κι ένα "Ωχ αδελφέ" και τέλειωσε η υπόθεση...

Εκτός από όλα τα "μπορώ" υπάρχει και κάτι που δεν μπορώ. Δεν μπορώ να λέγομαι άνθρωπος. Ξέρεις τι μπορώ να λέγομαι;;;

Αυτό:

Τελικά άρχισα να συνειδητοποιώ οτι πολλά σκατά μαζευτήκαμε τώρα τελευταία κι έχει γίνει ο κόσμος ένας απέραντος βόθρος...

"Χιονάτη"

Υ.Γ. Μην νομίζεις αγαπητέ αναγνώστη οτι διαφέρεις από 'μένα... μπορεί να έχουμε διαφορετικό σχήμα, χρώμα και πυκνότητα αλλά κατά βάθος είμαστε όλοι τα ίδια σκατά... χωρίς αμφιβολία!